ที่มา เด็กดี
ผมกับแฟนเราคบกันมา 4 ปีแล้วครับ
ผมอยู่ปี 3 ส่วนแฟนผมอยู่ม.6 น้องเขาเป็นคนที่ค่อนข้างคิดมาก หวงผมมาก แล้วก็หึงโหดที่สุดเลยอ่ะครับ ส่วนตัวผมก็เข้าใจนะ ก็เลยพยายามทำตัวไม่ให้น้องเค้าคิดมาก
ที่สำคัญ ผมกับน้องเรายังไม่เคยมีอะไรกันเลยครับ มากสุดก็แค่กอดจูบลูบคลำไม่เคยสอดใส่สักครั้งเดียว
สาเหตุนึงที่ผมไม่ทำอะไรน้องก็เพราะว่าผมรู้ว่าน้องก็กลัว น้องไม่เคยผ่านมือใครเลย ผมคิดว่านะ เพราะน้องก็ค่อนข้างขี้อายแล้วก็เรียบร้อยนิดๆ อย่างครั้งนึงที่ผมเคยพูดขอ น้องพยักหน้ารับนะ แต่ตัวนี่สั่น7ริกเตอร์เลยครับ ด้วยความสงสาร สุดท้ายผมกับน้องก็เลยไม่มีอะไรกันสักทีจนกระทั่ง 4 ปีผ่านไป
ทีนี้เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อตอนวันเกิดผมที่ผ่านมา ตั้งแต่เช้าผมเริ่มรู้สึกว่าน้องแปลกๆ ไป อ้อนผมมาก ชอบเอาตัวเข้ามาชิดมากๆ จูบผมก่อนบ้างทั้งๆที่น้องไม่เคยเป็นคนเริ่มเลย ตอนนั้นนอนอยู่บนเตียงผมก็เริ่มมีอารมณ์สิครับ แต่ก็พยายามปลอบน้องชายให้สงบลงก่อนที่จะมันจะพองไปมากว่านี้
หลังจากผมก็ไปหาพ่อแม่ เสร็จผมก็ไปนั่งร้านนมกับเพื่อนแล้วก็ชวนน้องไปด้วย
น้องไม่คุยกับผมเลย ผมคิดว่าน้องคงอึดอัดที่เพื่อนผมก็นั่งอยู่เยอะมั้ง
จนกระทั่งน้องเริ่มสั่งเหล้ามาดื่ม เพื่อนผมก็เชียร์ใหญ่บอกให้ดื่มอีกเยอะๆ จนตอนนั้นน้องเริ่มดื้อกับผมแล้วครับ ห้ามยังไงก็ไม่ฟัง แถมยังมาเหวี่ยงใส่ผมอีก ผมก็เลยพาน้องกลับหอผม ไม่ได้ไปส่งบ้านเพราะกลัวพ่อแม่น้องเห็นน้องเมาแล้วจะโดนด่า
พอถึงหอน้องก็หลับไปแล้ว สักพักก็ละเมอออกมาว่า ‘ทำไมไม่ทำ’ ซ้ำไปมานานมาก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร ผมเช็ดตัวให้น้องแล้วก็นอนตามปกติจนถึงตอนเช้าตื่นมาน้องนอนร้องไห้หันหลังให้ผม ผมเริ่มใจไม่ได้ดีล้ะก็เลยถาม ซักจนได้ความว่าน้องกลัวผมไม่รักเพราะผมกับน้องไม่เคยมีอะไรกัน ได้ยินแล้วน้ำตาจะไหลเลยครับ สงสารน้อง ผมก็พยายามพูดอธิบายว่าผมไม่อยากทำอะไรน้องตอนที่น้องไม่พร้อม ผมรอได้ ยังไงผมก็รักน้องอยู่ดี แต่นั่นยิ่งทำมห้น้องคิดมากแล้วคิดว่าเป็นความผิดของน้องเองที่ไม่พร้อมกับผมสักที น้องกลัวผมจะไปมีคนอื่นเพราะทนกับอารมณ์ตัวเองไม่ไหว แล้วน้องก็บอกว่าน้องพร้อมแล้วด้วย แต่ผมดูยังไงผมก็ว่าน้องยังไม่พร้อม แล้วผมก็ไม่อยากทำอะไรน้องด้วยเหตุผลอย่างนั้นด้วน ผมอยากให้ครั้งแรกของน้องเกิดจากความพร้อมจริงๆ จากข้างใน เกิดจากความรักไม่ใช่ความกลัว 4ปีที่ผ่านมาไม่ได้พิสูจน์เลยเหรอว่าผมรอน้องเค้าได้ จะให้รอจนแต่งงานผมก็รอไหว ผมไม่ใช่พวกบ้ากามหรือเซ็กจัดขนาดนั้น จัดการกับอารมณ์น่ะผมจัดการเองได้ คุยโทรศัพท์กับน้องแล้วผมก็นั่งชวยตัวเองผมยังทำมาแล้วเลย ทั้งที่ผมจะให้น้องมาหาหรือไปหาน้องก็ยังได้ ถ้าผมรอไม่ได้น้องเสร็จผมตั้งแต่คืนแรกที่เหยียบหอผมแล้ว
เห้อออออ เหวี่ยงเลยผม – – อึดอัดกับน้องอ่ะ ไม่อยากให้น้องคิดอย่างนี้ ผมจะพูดยังไงกับน้องดีครับ จะทำยังไงให้นองเข้าใจผมกับน้องไม่เคยทะเลาะกันหนักขนาดนี้เลยด้วย ตอนนี้ก็เริ่มห่างๆ กันให้น้องเค้าได้คิด แต่ดูเหมือนมันจะทำให้น้องยิ่งแย่กว่าเดิม จะให้ตัวปกติก็กลัวเป็นแบบเดิมอีก ยิ่งชอบเป็นคนคิดมากอยู่
เรื่องน่าสนใจ
0 comments:
Post a Comment